29

Volgens Uri Katzenstein kan kunst therapeutisch werken, maar alleen als ze ons met beelden overspoelt. Pas wanneer we het trauma onder ogen zien, wordt het ondergane leed bespreekbaar. Het materiaal waarmee de kunstenaar werkt bestaat uit persoonlijke en nationale trauma’s en raakt aan thema’s die taboe zijn in het kunstdebat in het algemeen en in nationale debatten in het bijzonder.

Het ineenschuiven van een stoel en een swastika, als belichaming van het kwaad (nrs. 28-29), leidt tot een discussie over de wijze waarop we herinneringen in stand houden: hoe kijken de samenleving en de mensen zelf naar het trauma, hoe wordt het overgedragen, hoe houden we het levend in onze cultuur, en wat geven we onze kinderen mee zodat zij zich kunnen verzoenen met het historische leed?

#ongoingthings